Bir Ankara akşamında, Aştide 35 nolu peronda Metro Çeşme 22:00 arabasının kalkmasını bekliyorum. Otobüs perona yanaşıyor ve Cuma akşamı olmasının ve de gün boyu şirkette çalışmış olmanın verdiği yorgunlukla hemen geçiyorum koltuğuma.. Ohh koltuğa kurulunca yorgunluktan eser kalmıyor, İzmir'i de özlemişim baya... evet hissediyorum, güzel bir seyahat beni bekliyor...
koridorun sağ tarafında cam kenarındayım.. hemen önümdeki koltuğa benim yaşlarımda bir eleman ve annesi oturuyor. Annesi cam, oğlu da koridor tarafında. Hemen ardından da elemanın hemen yan tarafına koridorun karşı tarafına alımlı, süslü bir kız geçiyor. Eleman hemen bir doğruluyor tabi.. ben mi? yok yaaa ben sadece belgesel izleme kıvamında etrafıma bakınıyorum, tek düşündüğüm İzmirde yapacağım haftasonu tatilim o kadar..
neyse... kızımız artık bilerek mi yaptı bilemiyorum, ne yapıyor ediyor bir türlü koltuğun kenarını kaldıramıyor. eleman tabi zaten deminden beri avını izliyor, boş durur mu? atılıyor hemen durun ben hallederim, hemen düzeltiyor kızın koltuğunun kenarını..
Kız: "ehe tşk ederim zahmet oldu"
Eleman: "yok cnm ne demek rica ederim hehe"
e av zaten avcısına gülümsemiş, eleman durur mu artık, yavaştan başlıyor tanışma faslına.. yok işte bnm ismim şu, seninki ne? Ankarada mı okuyosun? ben de şurda okuyorum.. vs vs, bunlar başlıyor sohbete.. annesi de hemen sevinçli tabi, "heyt bee ben doğurdum, aslan oğlum!" havalarında hemen o da soruyor kıza, "nerde okuyosun? hmm bize de gel Ankarada bak bi ihtiyacın olursa çekinme" falan...
Bu arada yanlış anlaşılmasın, benim sohbeti dinlediğim falan yok heee... ama sesleri gayet yüksek çıkıyor, gayri ihtiyari duyuyoruz canım bütün otobüscene... utanma sıkılma yok cnm aaa, bizim zamanımızda böyle miydi cık cık cık...
içecek ikramları, biraz TV, biraz müzik falan derken bana uyku bastırıyor vuruyorum kafayı uyuyorum.. saat gece 2 gibi bi uyanıyorum.. otobüsün içi karanlık, çoğu kişi uyuyor bnm gibi... ama ohh ohhh maşallahh, eleman kızla muhabbeti ilerletmiş, aşk üzerine, iilişkiler üzerine konuşuyorlar artık, gülüşmeler falan.. bi muhabbet bi muhabbet.. bi de gayet sesleri yüksek yine.. maşallah yani ne diyim... sonra Afyonda Cumhuriyet tesislerinde mola veriyoruz.. bi bakıyorum, eleman, annesi ve kız üçü beraber iniyolar mola yerinde, muhtemelen de beraber yiyolar, içiyolar falan neyse artık..
yarım saat sonra tekrar kalkıyor otobüs, ben de başlıyorum ikinci uykuya...
sabaha karşı artık İzmire girmek üzereyken uyanıyorum.. bakıyorum bizimkiler hala konuşuyor, yuh diyorum yaa bi ara verseydiniz... derken artık eleman telefonu istedi isticek derken.... aman yarabbi! eleman büyük bir hata yapıyor! hem de çok büyük bir hata!! öyle bir şey soruyor ki kıza! resmen ölümcül hata!! aslında sorması gereken bir soru, ama belki çook çok önceleri sorması gereken, daha Aştide koltuğun kenarını düzeltirken sorması gereken bir soru belki de:
Eleman: "...hehe iyiymiş evet, ya bu arada sen İzmire kime gidiyosun, annenlerin yanına mı?"
Kız: "ıı yok, erkek arkadaşımın yanına gidiyorum"
salkjfdhslkjfhdskljfhdsjklfhsdkjlf............................
valla otobüsteki diğer kişileri bilemiyorum ama ben kızın bu cümlesinden sonra ""uuuuwwwwwwwwwww!!!" diye bir tepki kaçırdım ağzımdan, ama kimse duymadan kapattım Allah'tan hemen ağzımı.. o anda içimden geçenler:
"saaalaaak saaalaaaak.. ulen bu soru şimdi mi sorulur gerizekaalııı muhaa muhaa muhaaa......"
eleman soruyu sorduğunda kendi koltuğundan koridora doğru sarkmış, nerdeyse kızla bitişik oturuyor vaziyetteyken, kızın cevabından hemen sonra bir an sessiz kaldıktan sonra, geri çekildi, doğruldu ve kendi koltuğuna geri döndü... :D kız artık zevk mi aldı bilemiyorum, bir iki laf daha attı elemana sohbeti devam ettirmek için ama nafile, eleman artık konuşur mu.. hıhı, evet diye geçiştirdi kızın söylediklerini...
sonuç: İzmir otogarda otobüsten inen kızın camdan elemanın annesine el sallaması, elemanın kızın suratına bile bakmaması ve içinden 15 dkdır yarıla yarıla gülen ben.. :) iyi ki varsın Metro Turizm!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder